2022-09-05

Najmniejszy Potwór - Ducati Monster 600

Większość włoskich produkcji, a już zwłaszcza te stworzone pod marką Ducati mają w sobie

 

styl, którego nie można pomylić z niczym innym ani nie łatwo go zapomnieć. Po ogromnym

sukcesie pierwszego oryginalnego M900 bardzo szybko nadszedł czas na kontynuację.

Drugim z kolei, a zarazem najmniejszy z rodziny Monsterów wyjechał ze stajni Ducati w 1994

roku. Produkowany przez siedem lat, co tylko świadczy o jego popularności oraz renomie

samego Ducati. Przez cały okres produkcji uznawany za stabilny, dobrze prowadzący się

motocykl dedykowany nie tylko dla doświadczonych jeźdźców, ale i dla tych, którzy dopiero

rozpoczynali swoją przygodę z motocyklami.

 

Silnik Ducati Monster 600 to dwucylindrowa, chłodzona powietrzem jednostka, generująca

moc 55 KM oraz maksymalny moment 50 Nm. Może to wydawać się nieco mało jak na

motocykl ochrzczony jako Potwór, niemniej jednak motocykl rozpędzał się do 100 km/h w

zaledwie 5 sekund, a maksymalną prędkość jaką rozwija to całe 210 km/h. Przeniesienie

napędu odbywało się za pomocą pięciostopniowej przekładni w połączeniu z mokrym

sprzęgłem.

 

Motocykl na sucho osiągał wagę 174 kg co powodowało, że nie miał opcji on nikogo

„przytłoczyć”, a wręcz przeciwnie – sprawdzał się świetnie jako startowe Ducati każdego

początkującego motocyklisty. Tę wagę osiągnięto między innymi za pomocą aluminiowego

wahacza czy zbiornika paliwa, który mieścił aż 16 litrów paliwa, który również był wykonany z

lekkiego materiału jakim było tworzywo sztuczne. Zastosowane hamulce to nic innego jak

Brembo z jedną tarczą z przodu, które mimo, że dosyć niepozorne to okazały się bez skazy.

Zwrotność i stabilność podwozia w M600 to jedna z największych zalet zaraz obok wagi i

wyglądu. Motocykl doskonale prowadził się w ciasnych zakrętach, jednak warunkiem była

odpowiednia nawierzchnia. Jednak teleskopy Marzocchi oraz amortyzator od Showa okazały

się zbyt twarde przez co motocykl dosyć nerwowo i z zawahaniem pokonywał nierówności i

dziury.

 

Mimo, że motocykl wydawał się dosyć turystyczny wcale takim nie był. W środku miasta czuł

się wręcz jak ryba w wodzie, jednak długie trasy dalekie były od jego naturalnego środowiska.

Pochylona do przodu pozycja z dosyć mocno cofniętymi nogami sprawiały, że nasz układ

stawowy już po kilkudziesięciu kilometrach dawała znaki, że to czas na przerwę. Również

ilość mocy, bo nieco ponad 50 KM, które w mieście sprawdzały się wyśmienicie, tak na trasie

mogą pozostawić niedosyt. Jednak prawdziwy fan Monsterów nie zwróci nawet uwagi na

takie szczegóły i choćby jazda miała zakończyć się wizytą u fizjoterapeuty wsiądzie i pojedzie

w wymarzoną podróż nawet ponad 300 km (bo tyle przejedziemy na pełnym baku).

 

Wielu użytkowników skrytykowało słaby rozruch motocykla podczas spadków temperatury.

Główną przyczyną okazał się gaźnik Mikuni o średnicy 38 mm, który już w 1997 roku lekko

zmodyfikowano. Gniazda zaworowe oraz same zawory zostały unowocześnione oraz dodano

system mający za zadanie podgrzewanie gaźników, aby odpalanie szło płynnie, gładko i

przede wszystkim szybko. W tym samym roku na salony wjechała również nieco tańsza i

trochę bardziej okrojona wersja Monstera 600 – Monster 600 Dark. W 1999 roku stalowy

oplot przewodu otrzymało hydraulicznie sterowane sprzęgło. Ostatnią zmianę motocykl

przeszedł w 2001 roku, gdzie zmodyfikowano ponownie gaźniki, ale i instalacja elektryczna,

rozrusznik i pompa oleju przeszły przemianę. Nowymi częściami zastąpiono również paski

rozrządu oraz pompę sprzęgła. Zmieniło się również miejsce na zacisk hamulcowy, który

znalazł się powyżej wahacza. Produkcja Ducati Monstera 600 trwała 7 lat. W 2002 roku

ukazał się model 620, który zastąpił najmniejszego z rodu Monsterów.

 

Dane techniczne:

Silnik: 584 cm3, chłodzony powietrzem desmo V-twin, 4 v, SOHC

Moc: 51 KM przy 8250 obr./min

Moment obrotowy: 38 ftlb przy 6000 obr./min

Waga: 174 kg