Cagiva to włoska marka produkująca motocykle. Założona w 1950 przez Giovanniego
Castiglioni w Varese początkowo zajmowała się produkcją małych metalowych elementów.
Sama nazwa została stworzona z połączenia dwóch pierwszych liter imienia i nazwiska
założyciela oraz miasta, w którym powstała CAstiglioni GIovanni VArese i tak powstała
CAGIVA. 8 lat po założeniu spółki do założyciela dołączyli jego synowie, Claudio oraz
Gianfranco Castiglioni.
W 1978 roku Cagiva wypuściła swoje pierwsze dwa motocykle wyścigowe, którymi otworzyła
sobie drzwi do branży motocyklowej. Użytkownikami tych jednośladów były gwiazdy sportów
motocyklowych takiej ka Gianfranco Bonera oraz Marco Lucchinelli. W tym samym roku
pojawił się pomysł wykupienia fabryki AMF-Harley Davidson/Aermacchi, która mieściła się
również w Varese. W taki o to sposób firma do 1979 roku wypuściła na rynek 8 modeli
dwusuwowych maszyn o pojemnościach od 125 cm3 do 350 cm3 w łącznej liczbie 40 000
sprzedanych egzemplarzy.
Sporą ilość modeli produkowanych przez markę Harley Daivdson zaczęto produkować już
pod nazwą Cagivas, a sam dział motocykli offroad został unowocześniony oraz powiększony
co poskutkowało stworzeniem odrębnej marki motocrossowej WMX.
W 1983 roku przyszedł czas na nowości. Cagiva zaopatrzyła się wtedy w czterosuwowe silniki
Ducati o pojemnościach od 350 cm3 do 1000 cm3 wchodząc w motocyklowy świat z
większymi pojemnościami stając się jedną z najbardziej rozpoznawalnych i pożądanych
marek na świecie. 2 lata później Cagiva połasiła się już nie tylko na silniki Ducati ale i całą
markę wykupując wszystkie prawa do niej. Mimo to Ducati wciąż pozostało Ducatim ze
względu na swoją rozpoznawalność w innych krajach. Produkcja jednośladów Ducati
odbywała się w Bolonii, a podczas tego silniki wędrowały do fabryki w Vasere aby zaopatrzać
nowo wyprodukowane modele Azzurra oraz Elefant.
Cagiva nie poprzestała na Ducati. W 1985 wykupiła również Moto Morini oraz otrzymała
wsparcie od czołowego projektanta motocykli – Massimo Tamburiniego, inżynier który
równocześnie był jednym z założycieli Bimoty. W 1987 w szeregi firmy wstąpiła również
Husqvarna
W 1991 dopełnili formalności wykupując znaki towarowe brandu MV Augusta. W 1996 padła
propozycja od Texas Pacific Group dotycząca sprzedaży Ducati i Moto Morini, na którą Włosi
przystali. 3 lata różniej struktura firmy przeszła przemianę, gdyż zrezygnowano z Cagivy jako
głównej marki, a na jej miejsce skoczyła MV Agusta, w której skład wchodzą Cagiva oraz
Husqvarna. Ostatni rok XX wieku to zakończenie produkcji Cagivy Roadster.
Lata 90-te to również czasy, w których Cagiva małymi krokami wchodziła w wyścigi Grand
Prix 500cc, sponsorując Randy’ego Mamolę w latach 1988-1990, który zdobył jedno podium
w ciągu całego cyklu. W 1991 roku do zespołu dołączył również Eddie Lawson, który rok
później wygrał Grand Prix Węgier. Ostatnim członek zespołu stał się John Kociński, który
dołączając w 1992 już po dwóch latach zdobył trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej
ściągając się na C594.
Jak się okazało, interesy z firmą Harley Davidson nie zakończyły się w latach 70. W 2008
Harley postanowił podziękować Cagivie za opiekę nad magazynem i odkupić go wraz z
macierzystą spółką Cagivy – MV Agusta Motors, odzyskując tym samym część kontroli nad
starą fabryką Aermacchi. Rok później HD poinformował, że wystawia Cagivę na sprzedaż. W
2010 odkupił ją nie kto inny, a syn założyciela i byłego właściciela – Claudio Castiglioni.
W 2012 roku zakończyła się produkcja najnowszych silników Mitos o większych
pojemnościach. Jako jedną z przyczyn wymieniono ciągle zmieniające się i stające się coraz
bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące emisji spalin. Kolejnym z powodów było skupienie
wszystkich zasobów na F3 MV Agusta. Ostatnie wyprodukowane egzemplarze Mito SP525
były koloru białego, ale to nie wszystko. Dyrektor generalny MV Agusta – Claudio Castiglioni
osobiście podpisywał każdy z modeli kończać tym samym historię marki Mito. Mimo to,
wbrew powszechnemu przekonaniu nazwa Cagiva przetrwała.
Dosyć szybko, bo już w 2014 roku do akcji wkroczył Mercedes-Bez wykupując 25% udziałów
w firmie i sprzedając motocykle pod szyldem AMG co było oczywistym konkurencyjnym
zagraniem w stronę Ducati. Zwrot akcji nastąpił w 2016 roku, gdzie jak się okazało firma
znalazła się w poważnych tarapatach. Dług przez lata rósł aż do kwoty 40 mln euro, a
Mercedes-Benz odmówił wsparcia firmie w postaci dokapilizacji. W związku z sytuacją
Giovanni postanowił odkupić udziały Mercedesa jednak problem tkwił w braku dostępnych.
Linia produkcyjna została zatrzymana, a części zamienne przestały trafiać do klientów.
Jedynym ratunkiem stało się złożenie wniosku o ochronę przed wierzycielami na czas
poszukiwania inwestorów.
Z pomocą w 2016 roku pojawiła się Black Ocean Grup, którą zarządzał Timur Sardarov.
Przekazał firmie niezbędny do jej dalszego funkcjonowania kapitał. Dzięki tej pomocy firma
MV Agusta stanęła na nogi i rosła w siłę. Wiedza jaką posiadali o swoich potencjalnych
klientach (dokładnie o stanie ich portfeli) skłoniła markę do nawiązania współpracy z Loncin
Motorcycle Company w Chinach, aby rozpocząć produkcję jednośladów na rynek azjatycki.
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies
Akceptuje ciasteczka