2021-12-18

Skuter śnieżny

Skuter śnieżny to pojazd samochodowy do podróżowania po śniegu. Jest sterowany przez narty z przodu i napędzany przez pas gąsienicy znajdujący się z tyłu. Mechanik z Quebecu w Kanadzie, Joseph-Armand Bombardier wyprodukował pierwszy skuter śnieżny w 1935 roku. Obecnie w Kanadzie jest zarejestrowanych ponad 600 000 skuterów śnieżnych. Wykorzystywane są do transportu, rekreacji, polowań i łowiectwa, zwłaszcza na obszarach wiejskich i na północy kraju. Skuter śnieżny powstał z kilku innowacji, które miały miejsce przez ponad dekadę. Joseph-Armand Bombardier, mechanik z Valcourt w Quebecu, opracował w 1922 roku sanie z napędem śmigłowym. Był to pierwszy z wielu pojazdów, które mogły poruszać się po śniegu. Carl Eliason z Wisconsin USA, opatentował sanie z silnikiem w 1927 roku. Jednak to koło zębate i układ gąsienic Bombardiera zdefiniowały pierwszy skuter śnieżny w 1935 roku. Ten projekt sprawił, że pojazd okazał się być  praktycznym.

W 1937 Bombardier opatentował swój siedmioosobowy skuter śnieżny B7. Pierwszymi nabywcami byli lekarze, kierowcy karetek i księża mieszkający na odległych terenach. Rynek szybko rozszerzył się na szeroką gamę firm i usług. W 1941 roku Bombardier opracował 12-osobowy model B12. Następnie zaprojektował pojazdy używane podczas II wojny światowej. Do 1951 roku wyprodukowano ponad 2800 B12. Bombardier opatentował wiele innych ulepszeń, aby skuter śnieżny był bardziej niezawodny. Obejmowały one układy zawieszenia i przekładni. W 1958 Bombardier zbudował prototyp małego skutera śnieżnego posiadający lżejszy silnik. Produkcja tego rekreacyjnego modelu rozpoczęła się rok pózniej pod marką Ski-Doo.

Ten typ skutera śnieżnego, wielkości motocykla, stał się bardzo popularny w śnieżnych klimatach. Kilku producentów obecnie produkuje osobiste skutery śnieżne pod różnymi markami. Jaki był wpływ skutera śnieżnego w Kanadzie? W latach 60-tych w Kanadzie rozpowszechniło się używanie skuterów śnieżnych. Do tego czasu transport po śniegu był niemożliwy z wyjątkiem nart, rakiet śnieżnych lub psich zaprzęgów.  Joseph-Armand Bombardier wiedząc z pierwszej ręki, mieszkając w wiosce Valcourt, drogi często były zamykane z powodu opadów śniegu. Mieszkańcy wsi byli izolowani w zimie. Śnieg może sprawić, że podstawowe usługi, takie jak opieka medyczna, będą poza zasięgiem. Wraz z masową produkcją osobistego skutera śnieżnego wielu mieszkańców wiejskich i północnych części Kanady stało się znacznie bardziej mobilnych. Pojazd sprawdził się również w pracach rolniczych. W Arktyce skuter śnieżny zmienił sposób polowania, zaganiania i zastawiania pułapek przez Eskimosów. Pojazd w dużej mierze zastąpił psi zaprzęg.

Skuter śnieżny dał też Kanadyjczykom nową formę zimowego wypoczynku. Zachęciło to do turystyki zimowej i całorocznego korzystania z domków. Obecnie istnieje ponad 700 klubów skuterów śnieżnych w Kanadzie i 3000 na całym świecie. Niewielka liczba pojazdów jest wykorzystywana do wyścigów. Większość z nich jest wykorzystywana do wypoczynku przez osoby poszukujące wrażeń, przyjemności przebywania na świeżym powietrzu i spotkań towarzyskich Szlak skuterów śnieżnych. Obawy o hałas, szkody ekologiczne i bezpieczeństwo otaczały skuter śnieżny od boomu lat 60-tych 20-tego wieku. Szczególnie w tej dekadzie skuter był wykorzystywany do wandalizmu, niszczenia siedlisk i ścigania zwierzyny łownej. Do 1975 roku we wszystkich prowincjach obowiązywały przepisy regulujące i ograniczające korzystanie ze skuterów śnieżnych. Zapewnienie rozległych tras, zwłaszcza w Quebecu, przezwyciężyło wielu przeciwników. Konserwatorzy przyrody w całym kraju pozostają krytyczni wobec zanieczyszczenia (hałasu i emisji) generowanych przez skutery śnieżne i ich wpływu na ekosystemy. Setki Kanadyjczyków co roku trafia do szpitala z obrażeniami w wypadkach na skuterach śnieżnych, a dziesiątki umierają.

Na skuteże śneżnym niezwykle ważne jest korzystanie z odpowiedniego ubioru !!! Co przekłada się na bezpieczeństwo i wygodę.