Blog
PIRELLI OPONY HISTORIA PRODUCENTA
PIRELLI: HISTORIA PRODUCENTA OPON MOTOCYKLOWYCH
Początki firmy Pirelli sięgają 1872 roku, kiedy to Giovanni Battista Pirelli założył w
Mediolanie spółkę komandytową „G.B. Pirelli & C.” w celu produkcji elementów z
elastycznej gumy. G.B. Pirelli & C. została zlikwidowana, a Pirelli & C. powstała spółka
komandytowa. W 1873 roku w Mediolanie powstał pierwszy zakład do produkcji wyrobów
gumowych. W późniejszym okresie uruchomiono linię do produkcji opon przeznaczonych dla
powozów (1885) oraz pierwszą oponę do welocypedów (1894), co było efektem szeregu
innowacji w przygotowaniu materiałów i produkcji opon. Rozwój i ekspansja geograficzna
(1900-1999) W 1901 r. Rozpoczęła się produkcja opon samochodowych, która była
połączona ze wzrostem w szczególności w oparciu o dwa główne czynniki: troskę o rozwój
technologiczny procesów i produktów oraz wsparcie stałego zaangażowania w wyścigach
oraz silną ekspansję geograficzną. Ekspansja geograficzna firmy Pirelli rozpoczęła się wraz z
otwarciem fabryk w Barcelonie (Hiszpania, 1902), Southampton (Anglia, 1903), Buenos
Aires (Argentyna, 1917), Manresie (Hiszpania, 1924) i Burton on Trent (Anglia, 1928). W
tamtych latach Grupa wzmocniła swoje zaangażowanie w wyścigi; w 1907 roku pierwsze
Grand Prix Automobilklubu Francji wygrał samochód wyposażony w opony Pirelli. W 1922
roku spółka komandytowa Pirelli & C. pojawiła sie na Giełdzie Papierów Wartościowych w
Mediolanie. W latach dwudziestych dwudziestego wieku Società Italiana Pirelli - wynik
reorganizacji Pirelli & C. - była obecna na nowojorskiej giełdzie, dzięki czemu Gruppo Pirelli
stała się pierwszą włoską grupą, której akcje były notowane na rynku amerykańskim. W 1929
roku zbudowano pierwszą brazylijską filię fabryki.
Krótko po wojnie wymyślono i wprowadzono na rynek Superflex Stella Bianca, pierwszą i
innowacyjną oponę sportową. Bardzo popularna we Włoszech w latach trzydziestych opona
została wyposażona we wzmocniony bieżnik, aby uniknąć uszkodzeń przy dużych
prędkościach. W latach czterdziestych przyczółek Pirelli w Ameryce Łacińskiej
zapoczątkował dalszy postęp, otwierając fabrykę Santo André (1940), a następnie fabrykę
Merlo w Argentynie (1955). W 1949 roku zaczęto projektować Cinturato, pierwszą radialną
oponę Pirelli sprzedawaną od 1953 roku. Główną cechą Cinturato był mocny pas z materiału
radialnego między osnową a bieżnikiem. Była ona innowacją w porównaniu z oponami
obecnymi wówczas na rynku, ponieważ zapewniła znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa,
wydajności i zużycia. W 1959 roku w fabryce Figline Valdarno (Włochy) rozpoczęto
produkcję linki stalowej. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych poczyniono kolejny
krok w kierunku opracowania strategii ukierunkowanej na ekspansję geograficzną i innowacje
technologiczne. W 1960 roku otwarto zakłady w Patrassus (Grecja) i Izmit (Turcja) oraz
Gravataì (Brazylia); natomiast w 1963 roku została przejęta firma Veith Gummiwerke AG z
siedzibą w Niemczech. Rozwój technologiczny nastąpił wraz z konstrukcją niskich opon,
które dzięki wiedzy zdobytej podczas wyścigów, sprostały wymaganiom energetycznym
samochodów największych światowych producentów. Seria ta miała być konsekwentnie
unowocześniana, aż do uruchomienia produkcji opon super-low, które są bastionem Grupy
zarówno na rynku sportowym jak i przemysłowym. W latach siedemdziesiątych dokonano
dużego postępu technologicznego, dzięki lauchowi Cinturato P6, P7 i P8. Rezultatem
dalszego zaangażowania w innowacje technologiczne było wprowadzenie pierwszej
motocyklowej opony radialnej. Wówczas ekspansja geograficzna miała zostać
skonsolidowana poprzez otwarcie brazylijskich fabryk w Sumarè (1984) i Feira de Santana
(1986), a także przejęcie popularnej niemieckiej firmy Metzeler Kaotscuck AG (1986).
Pomogło to osiągnąć lepszą pozycję konkurencyjną w tym segmencie. W 1988 roku, wraz z
przejęciem firmy Armstrong Tire Company, producenta opon z siedzibą w USA, dokonano
pierwszego z wielu działań mających na celu wejście na rynek północnoamerykański. We
wczesnych latach dziewięćdziesiątych Pirelli było zaangażowane w wymagający program
reorganizacji korporacyjnej i finansowej w następstwie recesji na rynku i nieudanego
przejęcia Continental AG, w którą to zainwestowano znaczne środki ekonomiczne. Proces
reorganizacji miał się zakończyć w 1994 roku, kiedy wznowiono program ekspansji
geograficznej. W 1999 roku przejęto Alexandria Tire Company SAE, egipskiego
licencjobiorcę technologii Pirelli i producenta radialnych opon do samochodów ciężarowych i
autobusów.
Lata 2000:
Następuje konsolidacja i reorganizacja. Firma Pirelli sprzedała Cisco swoje systemy naziemne
i firmie Corning działalność związaną z komponentami optycznymi. Wartość transakcji
wyniosła około 5 miliardów euro. W 2001 roku Pirelli nabył udział w Telecom Italia S.p.A.
poprzez Olympię i został akcjonariuszem referencyjnym do 2007 roku. W 2001 roku, w
oparciu o trwające prace badawcze, firma Pirelli rozpoczęła produkcję w oparciu o
technologię MIRS (Modular Integrated Robotized System), która miała znacząco zmienić
proces produkcji opon Pirelli. W 2003 r. Uruchomiono pomieszczenie technologiczne oparte
na CCM (Continuous Compound Mixing) w celu testowania innowacyjnych mieszanek i
materiałów. Poszukując opcjonalnej platformy produkcyjnej, Pirelli miało wdrożyć strategię
mocy produkcyjnych w krajach o najwyższych wskaźnikach wzrostu gospodarczego.
W 2005 roku firma Pirelli sprzedała swoją działalność „Cavi e Sistemi Energia e
Telecomunicazioni” (kable i systemy energetyczne oraz telekomunikacja) firmie Goldman
Sachs. Nowa firma otrzymała nazwę Prysmian S.p.A. Również w 2005 roku Pirelli otworzyło
swoją pierwszą chińską fabrykę opon w prowincji Shandong, obszarze, który stanie się
rdzeniem produkcyjnym Grupy w tym kraju. W 2006 roku Pirelli otworzyło swoją pierwszą
fabrykę opon samochodowych w Slatina w Rumunii, która miała zostać rozbudowana w 2011
roku. W 2008 roku ruszył projekt zakładu przemysłowego Settimo Torinese. Zakład miał być
efektem integracji dwóch fabryk i miał stać się najbardziej zaawansowanym technologicznie
w całej Grupie. Badania nad rozwojem technologii w zakresie efektywności energetycznej
opon również nabrały rozpędu, a w 2009 roku wprowadzono Cinturato P7, pierwszą oponę o
wysokich osiągach, opartą na „zielonej filozofii”. W 2010 roku Pirelli zakończyło swoją
transformację w „czystą firmę oponiarską” poprzez zwolnienie firmy Pirelli Broadband
Solutions i wydzielenie Pirelli & C. Real Estate. W tym samym roku Fundacja Pirelli została
utworzona w celu ochrony oraz wzmocnienia historycznego dziedzictwa firmy, a także
promowania kultury przedsiębiorczości jako integralnej części dziedzictwa kulturowego
Włoch. W czerwcu 2010 roku, po 19 latach, Pirelli wrócił do Formuły 1 a od 2011 roku stał
się tam wyłącznym dostawcą opon. Pirelli był również wyłącznym dostawcą opon na
Mistrzostwa Świata Superbike od 2004 roku, a także na prestiżowe mistrzostwa jednej marki,
jak Ferrari Challenge, którego dostawcą był od momentu powstania ćwierć wieku temu, oraz
Lamborghini Super Trofeo, którego dostawcą był od 2009 roku. W 2011 roku Pirelli
poszerzył swoją pozycję produkcyjną na rynku rosyjskim dzięki spółce joint venture z Rostec
(wówczas Rostekhnologii) i wzmocnił swoją obecność w Argentynie, rozbudowując fabrykę
Merlo. W 2012 roku firma Pirelli podpisała umowę joint venture z firmą Astra OtoParts na
budowę fabryki opon motocyklowych w Indonezji, która została otwarta w 2015 roku.
Również w 2012 roku otwarto pierwszą fabrykę Grupy w Meksyku, Silao, przeznaczoną do
produkcji opon Premium na zaopatrzenie obszaru NAFTA. W 2014 roku firma Pirelli
sprzedała swoją działalność związaną z linkami stalowymi Bekaert, wiodącej belgijskiej
grupie w dziedzinie technologii zmian i pokrycia kabli stalowych. W marcu 2015 r.
udziałowcy Camfin, LTI i Coinv podpisali z ChemChina i jej kontrolowaną spółką CNRC
(China National Tire & Rubber Corporation, Ltd. („CNRC”) długoterminową umowę o
partnerstwie przemysłowym obejmującą Pirelli.
W latach 2015-2017 firma Pirelli skupiała się na osiągnięciu wszystkich celów określonych
w umowie partnerskiej. Mówiąc dokładniej, w celu podniesienia poziomu niezależności
działalności w zakresie opon przemysłowych, również z należytym uwzględnieniem
integracji z projektami i działaniami CNRC w tym segmencie za pośrednictwem
kontrolowanej przez nią spółki Aeolus (notowanej na giełdzie w Szanghaju).
W latach 2015-2017 Pirelli skupiało się na osiągnięciu wszystkich celów określonych w
umowie partnerskiej. Mówiąc dokładniej, w celu podniesienia poziomu niezależności
działalności w zakresie opon przemysłowych, również z należytym uwzględnieniem
integracji z projektami i działaniami CNRC w tym segmencie za pośrednictwem
kontrolowanej przez nią spółki Aeolus (notowanej na giełdzie w Szanghaju), wydzielenie z
grupy Pirelli została uchwalona wiosną 2017 r. poprzez przeniesienie Pirelli Industrial do
udziałowca Marco Polo. Tym samym Marco Polo został jedynym udziałowcem Pirelli i
referencyjnym udziałowcem Pirelli Industrial, przemianowanym na Prometeon Tyre Group
s.r.l. którego 52% udziałów w kapitale należy do Marco Polo (poprzez TP Industrial Holding
S.p.A.), a 38% do High Grade Investment Management Limited, a 10% do Aeolus Tire.
Przyłączenie się Aeolus do Prometeon Tire Group odbywa się w 2016 roku, po sprzedaży
przez Pirelli Tire firmie Aeolus 10% opłaconego wówczas kapitału Pirelli Industrial i
równoległym zakupie przez Pirelli Tire 80% wpłaconego kapitału Jiaozuo Aeolus Tire,
później zmieniono nazwę na Pirelli Tire (Jiaozuo) Co., Ltd (wówczas spółka w całości
należąca do Aeolus, zajmująca się produkcją i sprzedażą opon konsumenckich).
Pirelli powróciło na giełdę 4 października 2017 r., po reorganizacji która doprowadziła do
wydzielenia działalności przemysłowej i skupienia się na biznesie konsumenckim,
wzbogaconym o nowe biegłości również poprzez utworzenie nowych działów i biznesu (
Consumer Marketing, Digital, Data Science, Cyber ??and Velo).