Historia motocykla Ducati Desmosedici
Jeśli nigdy wcześniej nie słyszałeś o Ducati Desmosedici, to jest to nazwa serii 4-suwowych
motocykli V4 Prototype marki Ducati. Zostały one zaprojektowane wyłącznie z
przeznaczeniem do wyścigów motocyklowych oraz rywalizacji w Mistrzostwach Świata
MotoGP.
Na początku lat siedemdziesiątych Ducati opuściło scenę wyścigów Grand Prix, ponieważ
przez wiele lat klasa GP 500 była klasą wyłącznie dla motocykli dwusuwowych- technologii
inżynierskiej która znacznie różniła się od czterosuwowych maszyn jeżdzących po drogach i
sprzedawanych przez Ducati. Producent skupil się na World Superbike, oczywiście
równocześnie zdobywając mistrzostwa (odniesienie do Carl Fogarty). Jednak w 2002 roku
przepisy techniczne klasy GP uległy zmianie, ustępując miejsca maszynom czterosuwowym i
zmieniając klasę 500 elitarnych światowych wyścigów w mistrzostwa MotoGP. Ta zmiana
była wszystkim czego Ducati potrzebowało aby powrócić do nowej klasy MotoGP.
W 2001 roku, dzięki talentowi Alana Jenkinsa, narodził się projekt motocykla Ducati
Desmosedici. Rok pózniej podczas odbywającego się w Włoszech MotoGP w Mugello,
został on zaprezentowany zapowiadając jednocześnie jego starty w kolejnym sezonie
MotoGP World Championship – 2003. Motocyklista testowy Ducati Corse, Vittoriano
Guareschi, śledził każdy etap procesu rozwoju Desmosedici, od wczesnych testów po debiut
na torze i ewolucję projektu, biorąc jednocześnie pod uwagę jego charakterystyczny styl . W
2007 roku młody australijski kierowca Ducati Casey Stoner startujący na desmosedici
zapewnił Ducati pierwszy w historii tytuł mistrza świata MotoGP – było to niesamowicie
szczęśliwe zakończenie tej magicznej opowieści „sedici”.
Jak zawsze, Ducati przekształciło swój produkt dla potrzeb zwykłego zwykłemu
użytkownika i w 2004 roku ogłosiło że będzie produkować w bardzo ograniczonej ilości
replikę Desmosedici, dostępną w 2006 roku na zamówienie. Nazwana Desmosedici RR
(Racing Replica), został uznany za pierwszą prawdziwą replikę szosowego motocykla
wyścigowego MotoGP. Pierwszeństwo przy zamawianiu motocykli otrzymali właściciele
Ducati 999R, przy produkcji jednej maszyny dziennie przy koszcie detalicznym 72 500 US i
40 000 GB. Cena obejmowała trzyletnią gwarancję i serwis, pokrowiec oraz zestaw
wyścigowy zawierający wydech i ulepszony elektroniczny układ sterujący. Produkcja została
ograniczona do 1500 motocykli.
Pierwsze zamówienia klientów opuściły Włochy w styczniu 2008 r., gdzie Ducati
gwarantował że zamówienia klientów zostaną zrealizowane do końca 2008 r. Alokacja Ducati
w Stanach Zjednoczonych została wyprzedana w ciągu pięciu godzin – wówczas nawet Tom
Cruise kupił jedną z jednostek i faktycznie otrzymał pierwszą produkcję RR.
W języku włoskim Desmosedici oznacza rozkład desmodromiczny z szesnastoma zaworami -
sedici – szesnaście.
Oto specyfikacje dla 2007 Desmosedici RR:
Typ podwójny L-Twin (4-cylindrowy „podwójny puls”), chłodzony cieczą, DOHC,
Desmodromic, cztery zawory na cylinder, wałki rozrządu napędzane przekładnią zębatą
Pojemność skokowa: 989 cm3 (60,4 CU)
Moc: 147,1 kW (197,3 KM) przy 13 800 obr./min [19]
Moment obrotowy: 11,8 kg • m (85 ft • lbf) przy 10500 obr./min [20]
Wtrysk paliwa: cztery korpusy przepustnic Magneti Marelli o średnicy 50 mm (2,0 cala), 12-
otworowy „mikro strumień” z wtryskiwaczami nad przepustnicą, ręczna regulacja biegu
jałowego
System wydechowy: pionowy układ wydechowy / tłumik „4 na 2 w 1”
Skrzynia biegów: 6-biegowa; Typ kasety
Sprzęgło: suche wielotarczowe sprzęgło poślizgowe, uruchamiane hydraulicznie
Nadwozie: w całości z włókna węglowego
Rama: hybrydowa krata z rur stalowych, siedzisko z włókna węglowego, wahacz aluminiowy
Zawieszenie przednie: widelec Öhlins „FG353” PFF pod ciśnieniem 43 mm (1,7 cala), z
regulacją napięcia wstępnego, odbicia i kompresji, suwaki pokryte TiN
Przednie koło: kute i obrabiane maszynowo obręcze ze stopu magnezu Marchesini, z
siedmioma szprychami jak GP6
Tylne zawieszenie: tylny amortyzator Öhlins z odbiciem, regulacją kompresji przy niskiej /
wysokiej prędkości i hydrauliczną regulacją napięcia wstępnego
Tylne koło: kute i obrabiane maszynowo obręcze ze stopu magnezu Marchesini, z siedmioma
ramionami jak GP6
Opony: Bridgestone, przód 120/70 R17- tył 200/55 R16
Hamulec przedni: dwa radialne zaciski „monoblokowe” Brembo z czterema tłokami 34 mm
(1,3 cala); dwie pół-pływające tarcze o wymiarach 320 mm (13 cali) x 6 mm (0,24 cala), z
obrobionym kołnierzem: takie same jak w przypadku mokrej konfiguracji GP6
Hamulec tylny: stała tarcza 240 mm (9,4 cala), stały zacisk z dwoma tłokami 34 mm (1,3
cala)
Zbiornik paliwa: stop aluminium
Ciężar : 171 kg (377,0 funtów)
Kolory: Dwie wersje - 1) Desmosedici RR: Rosso GP z białą tablicą rejestracyjną na części
ogonowej; 2) Desmosedici RR „Team Version”: Rosso GP z szerokim białym paskiem na
owiewce
Wersje: jednoosobowe z wyścigowym układem wydechowym (102 dB) - bez katalizatora.
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies
Akceptuje ciasteczka