Blog
Historia motocykli Triumph
137 lat historii motocykli Triumph
1883
20-letni Siegfried Bettmann przybywa do Coventry w Anglii z Norymbergi w Niemczech. Po
krótkim okresie czasu zostaje zatrudniony przez Kelly & Co. przy tworzeniu zagranicznych
katalogów przeznaczonych do publikacji. Po sześciu miesiącach dostaje pracę w White
Sewing Machine Co. jako zagraniczny korespondent i tłumacz. Przez kilka miesięcy pracował
również jako przedstawiciel handlowy firmy w północnej Europie.
1884
S. Bettmann & Co. Import Export Agency rozpoczęła działalność w Londynie, sprzedając
motocykle wyprodukowane w Birmingham przez Wm. Andrews, ale pod nazwą Bettmann.
Sprowadzono także niemieckie maszyny do szycia i nabyto agencje innych niemieckich
producentów.
1886
Nazwa Triumph zastępuje Bettmann, słowo, które według Bettmann jest zrozumiałe w
większości języków. Firma zyskuje nazwę „The Triumph Cycle Company”.
1887
Nazwa zarejestrowana jako New Triumph Co. Ltd., później zmienia się na Triumph Cycle
Co. Ltd. Akcje gwarantowane przez Dunlop Tire Company to 45 000 funtów. Niemiecki
inżynier Maurice (Mauritz) Johann Schulte, również z Norymbergi oraz przeszkolony
inżynier, dołącza do Bettmann jako młodszy partner. Wkrótce przekonuje on Bettmanna, że
??Triumph nie powinien sprzedawać produktów innych firm, ale powinien tworzyć własne.
1888
Mała, dawna fabryka tkalni wstęgowych zakupiona przy Much Park Street w Coventry dla
Triumpha do produkcji własnych motocykli. Coventry jest centrum brytyjskiego handlu
motocyklowego. Kapitał początkowy wynoszący 650 pensów pochodzi od rodziców
Bettmanna (500) i krewnych Schulte. Później Dunlop Tire będzie głównym inwestorem w
firmie.
1889
Rozpoczęto produkcję motocykli. Firma przenosi siedzibę z Londynu do Much Park St.,
Coventry.
1895
Schulte rozważa produkcję motocykli Hildebrand & Wolfmuller na podstawie licencji i
importuje w celu wykonania testów.
1898
Bettmann negocjuje produkcję motocykli oraz motocykli trzykołowych Beeston Humber, ale
porozumienie nie zostało osiągnięte.
1902
Pierwszy motocykl Triumph jest produkowany przez Schulte, przy użyciu jednocylindrowego
silnika Belgii Minerva o mocy 2,25 (1,75?) z automatycznym zaworem wlotowym i zapłonem
akumulatora / cewki, zamontowanego na ramie motocykla (przyczepionej do dolnej rury).
Schulte eksperymentował również z silnikami Fafnir i J. A. Prestwich (JAP).
Mimo że Triumph rozpoczął działalność jako firma w 1884 r. (1886 jako Triumph), jest to
pierwszy rok produkcji motocykli dla Triumph i jest uznaną datą powstania motocykli
Triumph. W 2002 roku Triumph świętował setną rocznicę nieprzerwalnej produkcji
motocykli.
1903
Zastosowano ulepszony silnik Minerva z obecnym układem zaworów bocznych, ale firma
wkrótce przechodzi na silniki J. A. Prestwicha (JAP).
Oddział w Niemczech, Orial TWN (Triumph Werke Nuremberg), ma tam siedzibę w celu
produkcji motocykli.
Triumph sprzedaje w tym roku 500 motocykli.
1904
Używany obecnie silnik JAP, a produkowany jest także drugi model z belgijskim silnikiem
Fafnir o mocy 3 KM. Podjęto decyzję o produkcji własnych motocykli, a nie tylko do
projektów innych firm.
1905
Pierwsza wyprodukowana w całości maszyna Triumph, również pierwszy w całości brytyjski
motocykl, zaprojektowany przez Schulte i kierownika zakładu Charlesa Hathaway'a.
sprzedaje się za 45 funtów. Wykorzystano silnik z zaworem bocznym o mocy 3 KM, 300 cm3
(363 cm3?). Prędkość przelotowa wynosiła 30-40 mil na godzinę, a prędkość maksymalna 40-
50 mil na godzinę. Produkcja do 250 rocznie (pięć na tydzień). Silnik jako pierwszy miał
łożyska kulkowe na wale głównym.
1906
Triumph Engineering Co. Ltd. zarejestrował się 23 kwietnia 1906 r. Kapitał wynosił 100
funtów (wzrost do 21 000 funtów do 25 lutego 1936 r.).
Nowo wynaleziony magnes Bosch-Simms o wysokim napięciu (HT) zastosowano we
wszystkich motocyklach Triumph.
Widelec z wahaczem przednim z sprężyną poziomą, przeprojektowana rama i nowy silnik. W
tym roku wyprodukowano pięćset maszyn.
Dziennikarz motocyklowy „Ixion” testuje prototypową maszynę z 1907 r., ale okazuje się ona
wadliwa i jej rama pęka. Później użył ulepszonego modelu z 1907 roku, aby przejechać 2058
km (1279 mil) w sześć dni.
Frank Hulbert wygrywa wspinaczkę pod wzgórze Dashwood na prototypie 453 cm3 Triumph
- pierwszy sukces firmy w konkursie.
1907
Wyprodukowano ponad 1000 motocykli z nowym silnikiem o pojemności 450 cm3 i mocy
3,5 KM.
Jeźdźcy firmowi Triumph, Jack Marshall i Freddie Hulbert, zajmują drugie i trzecie miejsce w
pierwszym wyścigu motocyklowym TT (Isle of Man – pierwsze miejsce zajął Matchless).
Firma przenosi główną produkcję do większych pomieszczeń na Priory Street i podwaja
produkcję do 1000 pojazdów. Wiele adresów parku nadal jest używanych do celów
serwisowych i do produkcji linii o niższej wartości w cyklach Gloria i wózkach bocznych.
Bettmann wybrany do rady miasta Coventry.
1908
Zmienne koło pasowe - wysoki 4: 1, niski 6: 1 - można zmienić poprzez demontaż na
poboczu drogi, wprowadzono również własny dwusuwakowy patentowy gaźnik Triumph.
Elementy sterujące silnika są przenoszone na kierownicę. Pierwsze zmiany biegów w
motocyklach Triumph - wymagały od kierowcy zatrzymania się i przesunięcia napędu
pasowego na inne koło pasowe.
Jack Marshall wygrywa klasę jednocylindrową podczas Triumpha w wyścigu Isle of Man TT
Race i osiąga najszybsze okrążenie 42,48 km / h (68,36 km / h), przy średniej prędkości 40,49
km / h (65,16 km / h). Zawodnicy Triumph zajmują także 3, 4, 5, 7 i 10 miejsce.
Roczne zyski producenta w skali roku wyniosły 22 048 funtów.
1909
Dostępny jest łatwy do uruchomienia model Schulte z „wolnym silnikiem” ze sprzęgłem
wielopłytkowym w tylnej piaście (opatentowany przez Schulte w 1908 roku, jest to pierwszy
motocykl Triumpha ze sprzęgłem). Oznaczało to, że motocykliści nie musieli już biegać obok
pojazdu , aby go uruchomić, a następnie wskoczyć! Mogliby po prostu odjechać od
zatrzymanej pozycji.
Produkcja do 3000 rocznie.
Schulte pracuje nad nową tarczą z wieloma sprzęgłami z tylną piastą, aby ułatwić rozruch.
Firma przeprowadza również pierwsze testy z pionowym bliźniaczym silnikiem Bercley o
pojemności 616 cm3.
1910
Dwa modele wydane w tym roku, podwajając skład! Model 3,5 KM, 499 cm3 TT
skatalogowany tylko z zapłonem magneto - cewka nawet nie jest opcjonalna.
Albert Catt przejeżdza Triumphem „Tourist Trophy Roadster” odległość niespełna 2 000 mil
(3 038 km) w sześć dni.
Produkcja wzrasta do 3000 pojazdów rocznie.
1911
Chociaż wprowadzono je w 1909 r. a w ciągu pierwszych dwóch lat były one ograniczone,
modele z wielopłytkowym sprzęgłem z tylną piastą są teraz zawarte w katalogu Triumph.
Obecnie dostępne są cztery modele o mocy 3,5 KM: Roadster, Free-Engine Model, TT
Roadster i TT Racer. Maksymalna prędkość wynosiła 50-55 mil na godzinę.
W większości modeli zrezygnowano ze sprzętu pedałującego i zastąpiono go kołkami.
Ivan Hart-Davies jeździ triumfalnie podczas swojej ostatniej trasy End-To-End, John
O'Groats (Szkocja) do Land's End, 886 mil, w 29 godzin i 12 minut, średnio nieco ponad 30
mil na godzinę. Albert Catt pokonuje Triumph 2400 mil (2557) w sześć dni.
1913
Triumph (Schulte) buduje eksperymentalny pionowy podwójny zawór boczny o pojemności
600 cm3 z poziomym przegubem skrzyni korbowej (poziomo podzielone skrzynie korbowe
pojawiły się dopiero pod koniec lat 50. XX wieku).
Model C jest ostatnim oferowanym ze startem na pedał.
Bettmann zostaje wybrany burmistrzem Coventry w latach 1913-14. Jako burmistrz założył
charytatywny fundusz Prince of Wales Fund. Był także członkiem założycielem i byłym
prezesem Coventry Chamber of Commerce oraz prezesem Coventry Liberal Association (do
1940 r.).
1914
Do 1914 roku firma produkowała 4000 singli rocznie. Hathaway jest teraz głównym
projektantem firmy Triumph. Podstawowym pojazdem jest roadster 550c Type A, który
wytwarzał 4 KM i korzystał z niezawodnego magneto Bosch o wysokim napięciu.
1915
W latach 1915–1918 produkcja koncentrowała się na wysiłkach wojennych Aliantów. Model
terenowy „H” z napędem łańcuchowym (zaprojektowany przez Schulte i podobny do typu A)
został wprowadzony w 1915 roku, posiadał on czterosuwowy zawór boczny o pojemności
550 cm3 z trzybiegową skrzynią biegów Sturmey-Archer i przekładnią pasową - przez wielu
uważany za pierwszy „nowoczesny” motocykl.
Mimo że hasło „Trusty Triumph” było używane w reklamie triumfu już w 1910 roku, Model
H jest motocyklem, który zasłużył sobie na ten moniker.
Ponad 30 000 motocykli Model H zostało dostarczonych siłom sprzymierzonym podczas I
wojny światowej (20 000 dla sił brytyjskich).
1919
Po kłótni Maurice Schulte odchodzi z firmy i przechodzi na emeryturę ze złotym uściskiem
dłoni o wartości 15 000 funtów. Schulte najwyraźniej spierał się z Bettmannem, który był
przeciwny propozycji Schulte, aby porzucić produkcję motocykli i przenieść się do produkcji
samochodów. Schulte nie chciał zostać z dwukołowcami, ale Bettmann tak.
Dołącza pułkownik Claude V. Holbrook i przejmuje rolę Schulte jako dyrektor generalny.
Holbrook zgodził się jednak ze Schulte na produkcję samochodów i szybko zrezygnowałby z
produkcji motocykli i rozpoczął produkcję samochodów.
Wersja D, jednobiegowa wersja modelu H, zostaje wprowadzona do produkcji. Triumph
projektuje siedzisko roadstera z regulowaną sprężyną naciągową w celu regulacji twardości
siedzenia.
1920
Oparty na silniku modelu H, z nową ramą, model „SD” (Spring Drive), 550 cm3, oferowany
jest z dużą średnicą tylnej sprężyny amortyzatora zaburtowego ze sprzęgłem i pierwszą
przekładnią łańcuchową za pośrednictwem własnej trzybiegowej skrzyni biegów Triumph.
Niemiecki oddział (TWN) firmy Triumph wraca do biznesu i buduje własne modele (odmiany
modeli brytyjskich). Rozszerzona wersja Junior jest oferowana w pojemności 269 cm3 i jest
budowana na licencji w USA i Niemczech.
Bettmann zakłada fundację charytatywną Annie Bettmann Foundation.
1921
Hamulce szczękowe zastąpione zostają wewnętrznie rozszerzającymi się hamulcami
bębnowymi. Pierwsza czterozaworowa maszyna Triumph o pojemności 500 cm3, model „R”;
Czterozaworowa głowica ohv 20-21 KM z dwoma zaworami ustawionymi w odstępie 90
stopni. Podobnie jak w modelu SD (poniżej wylotu skrzyni korbowej), górna połowa została
zaprojektowana przez technologa paliwowego i projektanta silników Harry'ego Ricardo
(później Sir Harry'ego) i majora Franka Halforda (entuzjastyczny motocyklista z Brooklands,
który jeździł TT ??Racer). Zdobył przydomek „Riccy” od swojego projektanta. Wykorzystuje
obrobiony stalowy cylinder i aluminiowy tłok. Tylko Riccy ukończył wyścig TT, zajmując
16 miejsce. Ricardo był inżynierem, który rozwinął nowoczesną wiedzę na temat procesów
oddychania i spalania silnika.
W listopadzie Halford pobił rekord świata w pojemności 500 cm3 przy prędkości 76,74 mil
na godzinę prowadząc motocykl Riccy, wraz z początkiem 50 mil na stojąco (77,27 mil na
godzinę) i rekordem brytyjskim na milę (87,8 mil na godzinę). Inżynierowie Triumph
zbudowali również zawór boczny o pojemności 500 cm3 na wyścigi TT.
1922
Riccy pojawia się w produkcji ale z żeliwnym cylindrem, ręczną manetką, krótszym skokiem,
hamulcami rowerowymi i przednimi widelcami Druid, kosztem 120 funtów. Maksymalna
prędkość wynosi 135 km / h.
Światła elektryczne i klakson oferowane jako opcje w rowerach Triumph.
Maj. Halford bije rekord 50 mil i godzinę w Brooklands, jadąc na Riccy. On również pobił
rekord jednogodzinnej 500 cm3 przy prędkości 123,49 km / h (76,74 mil / h). Walter
Brandish na Triumph Riccy zajmuje drugie miejsce w Senior TT.
1923
Ogłoszono konstrukcję jednostki o pojemności 350 cm3, trzybiegowy Model LS - bardzo
zaawansowany jak na swój dzień lecz okazał się on niepopularny. Miał pierwszą napędzaną
silnikiem pompę olejową Triumph - kierowca nie musiał już ręcznie pompować ciśnienia
oleju. Bettman kupuje siedzibę Dawson Car Company przy Clay Lane. Dawson został
pierwotnie zaprojektowany przez Arthura Andersona (wcześniej Singer i Lea-Francis), ale nie
odniósł sukcesu na rynku.
Pierwsze wyprodukowane samochody Triumph: Model 10/20, otwarty tourer oparty na
Dawsonie, z czterocylindrowym silnikiem o pojemności 23,5 KM i pojemności 1393 cm3
zaprojektowanym przez Ricardo, hydrauliczne hamulce tylne.
„Riccy” zajmuje drugie miejsce w wyścigu Senior TT.
1924
Wewnętrzne hamulce rozprężne są stosowane w modelach napędzanych łańcuchem. Triumph
wprowadza własny przedni widelec sprężynowy oraz likwiduje popularny widelec Druid,
który jest nadal używany przez kilka innych firm.
1925
Masowo produkowany zawór boczny o pojemności 500 cm3 Model „P” z trzybiegową
skrzynią biegów i napędem na wszystkie koła o mocy 42 p.17s. 6d - najtańsze kiedykolwiek
oferowane 500cc. powoduje sensację. Maszyny są produkowane w tempie 1000 tygodniowo.
Jednak standard produkcji jest niski w przypadku modelu P (w tym odrzucanie prowadnic
zaworów i przedni hamulec liny azbestowej). Reputacja firmy Triumph jest niszczona przez
wady jakościowe i konstrukcyjne. Wyprodukowano dwadzieścia tysięcy sztuk, zanim
ulepszony Mark II (koniec 1925 r.) przywrócił pewne zaufanie społeczne do Triumpha.
Konkurent George Bell, producent Banshee, zamyka sklep i dołącza do Triumph.
Firma Triumph zajmuje 500 000 stóp kwadratowych i zatrudnia 3 000 osób, co daje
produkcję 25 000-30 000 jednostek rocznie. Sidecars są również produkowane we własnym
zakresie. Sprzedaż Triumph w dużej mierze zależy od eksportu z katalogami w dziesięciu
językach (w tym japońskim).
1927
Produkcja sięga 30 000 maszyn rocznie. Powstaje pierwszy „nowoczesny” motocykl
Triumpha, dwuzaworowy dwuportowy model ohv o pojemności 500 cm3 opracowany przez
Victora Horsmana, wyścigowca / tunera Brooklands, a później dealera Liverpoolu. To
zastępuje upuszczony model Riccy R. Dwuzaworowa konstrukcja Horsmana była podstawą
konstrukcji silnika Triumph aż do powstania modeli Val Page w 1934 r. W skład oferty
wchodzi osiem modeli, w tym modele W i P z nietypowym silnikiem o pojemności 274 cm3.
Model 13/35 wyprodukowany tylko w tym roku; 1873 cm3, cztery cylindry. Model 15, 2170
cm3, czterocylindrowy wyprodukowany w latach 1927–1930.
1928
Triumph przyjmuje modny siodłowy zbiornik zamiast tradycyjnego płaskiego zbiornika
paliwa, ale tylko w niektórych modelach. Najpierw odchodzi od tradycyjnego zielonego
koloru na czarny ze złotymi liniami lub jasnoniebieskimi panelami na czarnym tle.
Linie motocykli zredukowane zostają do czterech modeli. Oferowany jest dwuzaworowy
sportster TT.
Wprowadzono Super Seven o pojemności 747 cm3, czterocylindrowy z hamulcami
hydraulicznymi, napędem ślimakowym, podwójnymi korbowodami i trzema prędkościami
(pierwsze motocykl serii Super nazwany zgodnie z ich mocą). Triumf zdobywa 17 000 Super
Siódemek w ciągu siedmiu lat.
1929
Osiągnięta produkcja 30 000 sztuk rocznie. Powrót do ośmiu modeli, teraz ze zbiornikami
siodłowymi.
Niemiecki oddział TWN (Triumph Werke Nurnberg) osiąga autonomię, wyprzedany po
katastrofie na Wall Street, produkuje on motocykle do 1957 r., ale także produkuje maszyny
do pisania z logo Triumph.
Model TT o pojemności 350 cm3 jest oferowany tylko w wersjach 1929-30. 350 cm3 CO
zapewniało zamknięty układ OHV i układ olejowy pod ciśnieniem.
Samochody Triumph startowały w wyścigach Monte Carlo i Irish TT.
1930
175 cm3 Model „X” dwusuwowy, dwubiegowy przy 23 str. 17s. 6d. ze światłami i osłonami
nóg (zwanymi także „Junior”). To był pierwszy całkowicie jednoczęściowy motocykl.
Triumph próbuje produkcji pochylonych silników w nowym składzie. Oferowane są CTT
500cc ohv.
Donald Healey zajął 7. miejsce w wyścigu Monte Carlo w Triumph Super Seven, najwyższe
miejsce wśród brytyjskich samochodów.
1931
Wprowadzono model WO 250 cm3 ohv a następnie 343 cm3 NM. Pochylony silnik
zaprojektowany przez Val Page. W tym roku triumf wprowadza silnik Coventry Climax do
swoich pojazdów. Ariel wypuszcza Square Four, zaprojektowany przez Edwarda Turnera.
Produkcja będzie kontynuowana do 1959 r. Model X zredukowano do 150 cm3 i dołączyły do
??niego nowe modele, w tym Silent Scout.
Wprowadzono 1,2-litrowy zawór boczny Triumph Scorpion
16-letni Jack Wickes dołącza do Triumph jako chłopiec od druku.
Wielka Brytania wydaje pierwsze przepisy kodeksu drogowego.
1932
Zaawansowane modele dwusuwowe 150 cm3 (później czterosuwowe ohv), zaprojektowane
przez Pagea, wyposażone w specjalne krzywki i popychacze w celu zmniejszenia stukotu.
Silent Scouts mogą pochwalić się pochylonym silnikiem. Page projektuje również rozmiary
250, 350 i 500 cm3. Nazywane są one: Model A (548 cm3 - około 600-800 sprzedanych), B
(493 cm3 - około 1000 sprzedanych) i BS (S dla sportu, model 7: 1 o wysokim stopniu
kompresji - tylko około 200 sprzedanych).
Wielka Brytania rezygnuje z opodatkowania motocykli według wagi i zamiast tego przyjmuje
opodatkowanie na podstawie pojemność silnika.
1933
Nowa gama maszyn jednocylindrowych zaprojektowana przez Val Page. „Flagowy” model
strony 6 / 1-25bhp, czterobiegowy pionowy Twin 650 (zaprojektowany na rynek przyczep
bocznych, miał 360-stopniowy wał korbowy i przekładnię zębatą walcową) dowodzi
komercyjnej awarii. Jednocylindrowy model CD o pojemności 500 cm3 ma węglowodan
Bowdena. Wprowadzono zamknięcia silnika w celu zmniejszenia hałasu i obniżenia kosztów
polerowania ukrytych części. Filozofia projektowania Page sprzyja modułowej konstrukcji
silnika i motocykla, przy czym jednostki mają to samo podwozie a inne komponenty
1934
Nazwa firmy zmieniona na Triumph Co. Ltd.
1936
Triumph postanawia podzielić produkcję motocykli i samochodów na dwie odrębne i
niezależne firmy.
1937
W lipcu Turner wprowadza Speed ??Twin o pojemności 500 cm3, sprzedawany za 75 funtów.
Szturmem podbija świat motocykli. Ten równolegle bliźniaczy model o mocy 27 KM
(niektórzy twierdzą, że był oparty na konstrukcji silnika samochodu Riley 9, którego
właścicielem był Turner) wyznaczył trendy dla motocykli, a jego forma istniała jeszcze w
latach 80. Mógł poruszać się z prędkością 90 km / h i ważąc 361 funtów (166 kg).
1938
Po kilku testach motocykli u wielu producentów policja metropolitalna (Londyn) wybrała
Speed ??Twin na własny użytek. Bill Johnson i Wilbur Ceder przejmują British and American
Motors, mały sklep motocyklowy w Pasadenie w Kalifornii. Sprzedają Triumfy, Arielki, BSA
i Indian organizując jednocześnie swój pierwszy pokaz motocykli.
1939
T100, z maksymalną prędkością 95-100 mil na godzinę, staje się popularnym modelem w
USA. Freddie Clarke ustanawia nowy rekord okrążeń na motocyklu o pojemności 350 cm3 w
Brooklands, osiągając 105,97 km / h na Tigerze 80, a następnie ustanawia kolejny osiągając
118,02 km / h T100 o pojemności 503 cm3.
Wybucha II wojna światowa. W ciągu sześciu tygodni 1400 motocykli Triumph zostaje
zarekwirowanych z fabryki do użytku wojennego.
1940
W styczniu rząd brytyjski zmniejszył zapotrzebowanie na produkcję, umożliwiając
Triumphowi produkcję motocykli na rynek cywilny i eksportowy. W marcu francuski rząd
podpisał z producentem umowę na zakup motocykli z zaworami bocznymi o pojemności 500
cm3. W maju rząd brytyjski ponownie zarekwirował motocykle wstrzymując tymsamym
produkcję cywilną. Do lipca produkcja dla wojska osiągneła 300 maszyn tygodniowo.
1941
Rozpoczęły się prace nad nową fabryką we wsi Meriden (podobno w geograficznym centrum
Wielkiej Brytanii).
1942
Powstaje nowa fabryka w Meriden przeznaczona w połowie dla produkcji dla
wojska.Pojawia się jednocylindrowy 350cc ohv 3HW na bazie przedwojennej 3H (w zasadzie
Tiger 80, ale bez filtra powietrza, który wymagał poważnego serwisu co kilka tysięcy mil),
ale ulepszony o zamknięte zawory itp. Czterdzieści tysięcy maszyn zostało zbudowanych dla
wojska podczas wojny. Łącznej liczba osiągnęła 49 700 wyprodukowanych motocykli.
Triumph wyprodukował również elementy samolotów, ogniwa gąsienic, obudowy kierownicy
i dwukołowe nośniki noszy.
Turner projektuje dla Ministerstwa Lotnictwa generator wykorzystujący pionowy podwójny
silnik Triumph.
1944
Alfred „Rich” Child, azjatycki przedstawiciel handlowy Harley-Davidson negocjuje z się do
firmą Triumph, aby pózniej stać się ich wyłącznym, autoryzowanym fabrycznie importerem
do USA. Turner i Sangster decydują się pozostać przy Johnson jako ich oficjalnym
dystrybutorze.
1945
W latach wojny Triumph zbudował 50 000 motocykli. Duży zapas używanych modeli 3HW i
3SW (z zaworem bocznym) zakupiony w Departamencie Wojny w celu regeneracji i
odmalowania ich na nowe kolory a następnie sprzedania w Wielkiej Brytanii do użytku
cywilnego. Powstaje Speed ??Twin, Tiger 100 i 350cc 3T. Są one wyposażone w widelce
teleskopowe (zastępujące stare widelce przednie dźwigarowe), ale poza tym są takie same jak
modele przedwojenne.
Bill Johnson opracowuje plany ogólnokrajowej sieci dealerskiej w USA i przyjmuje
zgłoszenia do Ariel. JoMo przenosi się do nowej lokalizacji w Pasadenie, inwestując 85 000
USD w remonty, w tym sześć podnośników hydraulicznych w strefie serwisowej. JoMo
porzuca indyjską serię ale kupuje kalifornijskie Mustang, produkty elektryczne Lucas, Amal,
oraz opony John Bull i Dunlop.
1946
Produkcja cywilna zostaje wznowiona w Meriden.
1947
Wprowadzono sprężynową tylną piastę.
1948
TR5: 500 cm3 „Trophy” TR5 - pierwszy motocykl terenowy Triumph – zostaje
zaprezentowany po sukcesie w międzynarodowym sześciodniowym teście. Silnik tego
motocykla został pierwotnie zbudowany przez Triumph do generatorów mocy dla RAF w II
wojnie światowej: posiadał aluminiowe głowice i beczki i był lekki, dynamiczny i potężny.
Zespół wygrał konkursy w kolejnych czterech latach.
Triumph produkuje 12 000 motocykli rocznie, z czego 60 procent jest eksportowanych.
1949
Thunderbird 6T o pojemności 650 cm3 (zaprojektowany przez Turnera, ale opracowany przez
jego guru kreślarskiego, Jacka Wickesa), został zaprezentowanyy 20 września, a trzy modele
ścigały się pokazowo w Monthlery z prędkością 500 mil przy prędkości 90 km / h (800 km
przy 145 km / h). Chociaż zasadniczo odnowiona, Speed ??Twin, 6T została zaprojektowana
aby zaspokoić rynek eksportowy (głównie amerykański), oferowany jako motocykl zdolny do
osiągnięcia prędkości maksymalnej 161 km / h. Thunderbird szybko staje się ulubieńcem sił
policyjnych na całym świecie. Obudowa reflektorów Nacelle jest montowana we wszystkich
modelach (ruchome wskaźniki od szczytu zbiornika. Nazwa została wymyślona przez Turnera
podczas trasy po USA. Zatrzymał się on wtedy w Motelu Thunderbird w Południowej
Karolinie.
Zostaje wyprodukowany 25-konny model TR5 Troph ( powstał w oparciu o Speed ??Twin,
przeznaczone do jazdy w terenie ale z doskonałą zdolnością do jazdy po autostradzie, łatwym
startem i doskonałym hamowaniem). Stał się ostoją wyścigów AMC „Class C” do 1969 roku.
Wersje amerykańskie łączą elementy T100 i Grand Prix Trophy, w celu produkcji szybkiego
pustynnego wyścigowca.
Powstaje klubu motocyklowy Triumph Owners.
1950
Edward Turner opowiada się za polityką „niskiego chromu”, zakazuje używania
chromowanych zbiorników paliwa w przyszłych modelach (nie były one używane aż do
edycji Royal Wedding Bonneville w 1981 r.).
Thunderbird w produkcji; pierwszy na świecie „superbike”, osiąga prędkość 100 km / h w
rozsądnej cenie. Turner zakłada amerykańską spółkę Triumph Corp. w Maryland, spółkę
dystrybucyjną będącą w całości własnością wschodniego wybrzeża, utworzoną w celu obsługi
rynków wschodnich Stanów Zjednoczonych. 48-letni Denis McCormack jest pierwszym
prezydentem. Po 1950 r. więcej motocykli Triumph zostanie sprzedanych w USA niż w
jakimkolwiek innym kraju, w tym w Wielkiej Brytanii.
1951
Sangster sprzedaje Triumph firmie BSA za 2,5 miliona funtów - tej samej której sprzedał
Ariel w 1939 roku. Dołącza do grupy BSA jako członek zarządu.
Harley Davidson skarży się na postępy Triumph w wyścigach i marketingu w amerykańskiej
Komisji Taryfowej, żądając wysokiego cła (40%) na wszystkie importowane motocykle.
Twierdzą, że Triumph „dumpinguje” swoje maszyny po sztucznie niskich cenach. Wśród
świadków w czasie procesu sądowego pojawił się były pionier Triumph, Reggie Pink.
1952
Amerykańska Komisja Taryfowa decyduje o odrzuceniu skargi HD, a rozprawa daje
Triumphowi dodatkowy rozgłos. Zamiast tego Harley jest obciążany restrykcyjnymi
praktykami handlowymi.
Zapotrzebowanie na silniki Manx Norton do napędzania samochodów Formuły 3 pozostawiło
wiele dostępnych ramek z piórami Manx. Projektanci zaczynają umieszczać silniki Triumph
w ramach, tworząc „Tritony”.
1954
Zapowiedź Tiger 110 (T110) - bardzo wysoka wydajność (tłoki 8,5: 1), sportowa wersja
Thunderbirda (42 KM w porównaniu do Tbirda 34). Jest to najszybszy motocykl Triumph
wyprodukowany do tamtej pory, nazywany w USA „Tygrysem”. Tylne zawieszenie wahacza
jest stosowane w modelach Tigers 100 i 110 (ale nie w całej linii). Powstaje Tiger Cub T20 o
pojemności 200 cm3 (zastępując wersję Terrier o pojemności 150 cm3 w 1957 r.),
„Tigerized” z dwoma siedzeniami. Sprężysta piasta, wprowadzona w 1939 r., kończy
produkcję. 6T otrzymuje alternator, wahliwe zawieszenie widelca i większe łożyska. Model
6T / AC obejmuje zapłon AC i oświetlenie. Składane podpórki są standardem we wszystkich
modelach.
1955
Produkowane jest trofeum TR6: 650 cm3, zbudowane zgodnie z przepisami AMA
dotyczącymi wyścigów pustynnych. To pierwszy prawdziwy „amerykański” model Triumph.
Pierwszymi modelami były silniki sportowe T110 w podwoziu TR5. Maksymalna prędkość
wynosiła 105 km / h.
1959
Wprowadzenie modelu Twinne Bonneville o pojemności 46 KM i mocy 650 cm3, jednak nie
ma go w katalogu firmy. Zasadniczo jest to Tiger 110 twin (42 KM) wyposażony w
rozstawione porty wlotowe, jednoczęściowy wałek rozrządu i podwójne carb Amal, ale bez
filtrów powietrza. Bonneville miał stać się jednym z największych motocykli wszechczasów.
Jego nazwa upamiętnia rekord świata, a model odniósł natychmiastowy i długotrwały sukces.
Jednak pomimo amerykańskiej presji na wypuszczenie podwójnego carb 650, pierwszy model
z gondolą i ciężkimi błotnikami nie jest popularny w Ameryce. Tricor chciał bardziej
sportowego wyglądu.
1961
Steve McQueen prowadzi TR6 w filmie „Wielka ucieczka”. Bud Elkins, również na TR6,
jest kaskaderem, który przeskakuje płot w filmie a dokonał tego z powodzeniem za
pierwszym razem.
Wszystkie modele mają zmodyfikowany kąt główki i pływający klocek hamulcowy. Triumph
TR6SC „Desert Sled” Special jest produkowane na rynek amerykański do 1966 roku.
1962
Doug Hele dołącza do Triumph z Norton i przejmuje dział eksperymentalny.
Hele przeprojektowuje ramy Triumph aby uzyskać lepszą stabilność i sztywność skrętną.
1963
Wprowadzono Tiger 90, wysokiej wydajności 350 3TA, podobny do T100S / S. Wszystkie
650s (w tym Bonnies, Tbirds, TR6, Trophy) są zbudowane z nową konstrukcją silnika /
skrzyni biegów.
Tina T10, skuter 100 cm3 z wprowadzoną automatyczną skrzynią biegów (zaprojektowany
przez Turnera).
Wyprodukowano wyłącznie w USA TR6SC, prawdziwy pustynny ścigacz z prostymi rurami:
w zasadzie jednosuwowy T120, bardzo szybki. Wszystkie 650s otrzymują nowy zapłon
cewki.
Pierwszy rok budowy modeli jednostek T120.
Bonnie przechodzi liczne i znaczące modernizacje silnika, przekładni, skrzyni biegów i ramy.
1965
Modele Tiger cubs są dostarczane do armii francuskiej, przy użyciu specjalnie dostosowanego
T20S / H Sports Cub.
Prototypowy potrójny silnik przetestowany w podwoziu Bonneville. Sturgeon widzi potrójną
odpowiedź grupy na japońskie motocykle o dużej pojemności. Wszystkie 650 twins
otrzymały nowe widelce i zmodyfikowany tylny hamulec.
1966
Bonneville Speedmaster T120R i Highway Trophy TR6SR wprowadzone na rynek
amerykański.
1967
Wprowadzono podwójny gaźnik 500 cm3 Tiger 100 Daytona (T100T), aby świętować
zwycięstwo w 1966 roku. Gary Nixon wygrywa Daytona 200 na Tiger 100.
28.700 motocykli Triumph jest sprzedawanych w USA, głównie Bonnevilles, ale około 30
procent to Triumph (TR6). Był to szczytowy rok dla eksportu Triumph do USA, który
sprzedał 24 700 maszyn za 7,5 miliona funtów.
Firma wypuszcza na rynek model T100R Daytona Super Sports, pierwszą dwucylindrową
maszynę 500 cm3 od pre-unit T5RAD. Powstaje również model drogowy T120 / R.
1968
Późne lato zapowiada trzy cylindrowy silnik Trident T150 o pojemności 750 cm3; 58 KM,
125 km / h (201 km / h), zaprojektowane przez Hopwood, Hele i Wickes. Był to pierwszy,
nowoczesny, wielocylindrowy motocykl produkcyjny. Miał czterobiegową skrzynię biegów.
Nazywano go „Tiger 100 i pół”. Rakieta Trident / BSA Rocket-3 była pierwszym wspólnym
przedsięwzięciem BSA i Triumph od czasu połączenia firm w 1951 roku.
1970
Tridents zyskują trzy najlepsze kwalifikujące w Daytona z najwyższą prędkością 165,44
mph. Tridents zdobywają drugie i trzecie miejsce w wyścigu.
1972
Potrójny Craig Vetter został wprowadzony do produkcji w czerwcu, silnik BSA z jego
amerykańską stylistyką, ale ponieważ BSA nie było w najlepszej formie, odznaki czołgów
zmieniono na Triumph i nazwano go Huraganem X75.
1973
Grupa BSA połączyła się w lipcu w zachęcanym przez rząd „ślubie ze strzelbą” z Norton-
Villiers jako Norton-Villiers-Triumph.
1975
Ogłoszono model elektrycznego startu Trident NT160. W marcu spółdzielnia pracowników
Meriden rozpoczęła produkcję 750 cm3 Bonnies, a TR7V Tigers wznowiono w Meriden
Tiger i Bonnie są wykonane z lewymi pedałami zmiany biegów na rynek amerykański, aby
spełnić nowe amerykańskie przepisy. Przesunięcia w prawo były nadal dostępne jako
modyfikacje fabryczne - za dodatkową opłatą.
1976
W tym roku powstają tylko dwa modele: T140V i TR7RV, oba o pojemności 750 cm3,
pięciobiegowe. Ostatnią partię T160 wyprodukowano dla policji. Nowe modele muszą
również spełniać nowe i surowe przepisy amerykańskie w ramach Agencji Ochrony
Środowiska.
1977
Limitowana edycja Srebrny Jubileusz T140V ma upamiętnić 25 lat królowej Elżbiety na
tronie. Srebrny Jubileusz to T140 Bonnie z odlewanymi aluminiowymi kołami i specjalnym
wykończeniem. 1000 w Wielkiej Brytanii, 1000 w Stanach Zjednoczonych i około 400
innych wyprodukowanych na eksport później.
1979
Model T140E Bonnie występuje w modelach amerykańskich (mały zbiornik i wysokie słupki)
i europejskich (niskie słupki, duży zbiornik, zastępujący T140V). T140D Special ma felgi
aluminiowe. Wprowadzono zapłon elektroniczny. Bonnie zdobywa nagrodę „Machine of the
Year” w brytyjskim Motor Cycle News (MCN).
1980
Rząd brytyjski odpisuje 8,4 miliona funtów należnych od Triumph, ale nadal odchodzi z
firmy, która jest winna dwa miliony brytyjskiemu Departamentowi Gwarancji Kredytów
Eksportowych. Triumph eksperymentował z kilkoma projektami z których żaden nie był w
stanie powstrzymać upadku firmy.
1983
Produkcja Bonneville została przerwana w Meriden, kiedy to firma upadła jesienią tego roku.
John Bloor, 53-letni bogaty angielski deweloper i budowniczy interesuje się terenem fabryki
Meriden. Ratuje Triumph, kupując nazwę i wszystkie prawa do produkcji, stając się
wyłącznym właścicielem Triumph Motorcycles Limited.
Aby utrzymać Triumph w ciągłej produkcji, Bloor udziela licencji Les Harris z Racing
Spares, w Newton Abbott, Devon, na dalszą produkcję Bonneville w małych ilościach przez
pięć lat, 1983–1988.
1984
Fabryka Meriden została zburzona, a teren przejęty pod osiedle mieszkaniowe, które nadal
zachowuje związek z historią Triumph, używając Bonneville i Daytona w nazwach ulic.
1987
Pierwszy nowy silnik Triumph - czterocylindrowy silnik o pojemności 1200 cm3
1990
Firma Triumph odradza się . Podczas Cologne Motor Cycle Show pokazano sześć nowych
modeli Triumph, napędzanych trzy- i czterocylindrowymi silnikami DOHC o dużej mocy i
momencie obrotowym, wszystkie chłodzone cieczą: Trident 750 i 900; Trofeum 900 i 1200;
Daytona 750 i 1000. 2390 maszyn sprzedanych w tym roku, 974 w Wielkiej Brytanii.
Nowa fabryka Triumph w Hinckley, Leicestershire, została ukończona na działce o
powierzchni 11 akrów. Firma zatrudnia około 50 pracowników, produkuje około pięciu
motocykli dziennie.
1993
W tym roku wprowadzono wewnętrzne malowanie i galwanizację - ogromna inwestycja
wspierająca miejsce Triumph jako produktu wysokiej jakości. Wszystkie elementy silnika i
ramy zostały pokryte proszkową powłoką epoksydową w graficie dla modeli Sprint i Trophy
oraz w kolorze pomarszczonym dla modeli Trident i Daytona. Sprint i Daytonas również
zostały przeprojektowane dzięki jaśniejszej tylnej części nadwozia i jednolitym kolorom.
1994
Założenie „Triumph Motorcycles of America” kończy powrót Triumph na największy rynek
na świecie. Cascade Moto Classics, w Tigard, Oregon (pierwotna lokalizacja), otrzymuje
nową sieć dealerską Triumph.
Premiera Triumph w Kanadzie na Toronto Bike Show. Plany rozbudowy w celu zwiększenia
wydajności produkcji Triumph w następnym stuleciu otrzymują zielone światło z
pozwoleniem na budowę nowego zakładu produkcyjnego na terenie większym niż 400 000
m2. Triumph ponownie wchodzi na ring zawodów wraz z wprowadzeniem „Speed ??Triple
Challenge Race” w Donnington Park w Anglii. Na wystawie w Kolonii, Triumph wprowadza
na rynek oczekiwanego przez wielu Thunderbirda z jego nostalgiczną stylistyką i
przestrojonym (70 KM) silnikiem. Odlewy silnika były również nowe, a rama znacznie
zmodyfikowana: gruntowne przeprojektowanie standardu T309 w celu spełnienia określonego
zestawu celów projektowych, w granicach modułowej produkcji.
Wprowadzono Tygrysa: nowy kierunek dla Triumpha i pierwsze zastosowanie plastikowego
czołgu w Triumphie oraz najbardziej wyrafinowane zawieszenie w jakimkolwiek Triumphie.
1995
Firma po raz pierwszy od czasu zamkniecia w Meriden wchodzi na rynek amerykański.
Triumph odkupuje brytyjskiego dyspozytora Andy Uttinga z 1992 roku Trident po 250 000
mil. Chociaż w tym czasie silnik prawie nie został dotknięty, Utting przeszedł przez 30 par
opon, 120 wymian oleju, 24 zestawy klocków hamulcowych, dwa linki prędkościomierza
oraz 14 zestawów łańcuchowych i zębatkowych. W zamian dostał nową Daytona 900. Siła
robocza wynosi do 300, a produkcja wynosiła około 12 000 sztuk rocznie.
1997
Całkowita produkcja w tym roku przekracza 50 000. Ponad 11 000 motocyklistów odwiedziło
fabrykę Hinckley od momentu jej otwarcia w 1990 roku. Triumph zatrudnia około 350
pracowników pracujących na dwie zmiany, od 8 rano do 11 wieczorem, produkując około 80
motocykli dziennie w 35 krajach na całym świecie.
2000
Po 12 latach nieobecności w składzie Triumph, producent ponownie wprowadza Bonneville z
przeprojektowanym równoległym korbowym bliźniakiem o pojemności 790 cm3.
W ciągu następnych kilku lat Triumph wprowadziłby także dwa inne motocykle oparte na
podstawowym Bonneville, które miałyby wygląd „retro”; Thruxton, motocykl wyścigowy w
stylu kawiarni oparty na ulicznych kierowcach z końca lat 60. w Anglii; Scrambler, motocykl
w stylu enduro, oparty na motocyklach wyścigowych uliczno / „offroad” z połowy lat 60. XX
wieku produkowanych w Stanach Zjednoczonych.
2002
Wraz ze 100. rocznicą powstania motocykli Triumph, firma wkracza również na rynek
krążowników w 2002 r. Wraz z wprowadzeniem Bonneville America (w 2003 r. nazwa
została skrócona do America), zrelaksowanego krążownika z tym samym silnikiem co
Bonneville (z wyjątkiem korby 270 stopni). W 2003 roku Triumph przedstawia szczuplejszą i
bardziej sportową wersję America i nazywa ją Speedmaster. Przeznaczone do klasyki
wszechczasów, ponieważ odzwierciedlają dziedzictwo poprzednich motocykli Triumph,
zwłaszcza Speed ??Twin z 1937 roku. Zarówno Speedmaster, jak i America pozostaną
podstawą Triumpha i zaciętej konkurencji na amerykańskim rynku krążowników jak również
na całym świecie.
2004
W 2004 roku Triumph szokuje świat motocykli za pomocą największego na świecie
motocykla produkcyjnego, Rocket III. Podobnie jak BSA Rocket 3, 35 lat wcześniej, ma trzy
cylindrowy silnik. Jednak ten trzycylindrowy silnik rzędowy o pojemności 2300 cm3
wytwarza 147 stóp funtów. momentu obrotowego i 142 KM. The Rocket III ustanowiła
światowy rekord prędkości lądowej motocykla o pojemności ponad 2000 cm3, osiągając
swój elektroniczny ogranicznik prędkości 140,3 km / h.
2006
Triumph wprowadził Daytona 675. Jest to równoległa potrójna jednostka o pojemności 675
cm3, która wytwarza 53 momentu obrotowego i 123 KM. Daytona została nazwana
„Motocyklem roku” trzy lata z rzędu w kilku magazynach na całym świecie. a także jest
hitem wśród motocyklistów ponieważ bardzo dobrze konkuruje z innymi motocyklami z
całego świata przy minimalnym dostosowaniu.
2007
Kierowany przez wieloletnich faworytów, krążowniki Speedmaster i America, a także
kultowy Bonneville i wielokrotnie nagradzany rower sportowy Daytona 675, Triumph jest
najlepiej sprzedającą się marką motocykla w Australii, według danych sprzedaży z 2007 roku
wydanych przez Federalną Izbę Przemysłu Motoryzacyjnego.
2008
Ze względu na ogólnoświatowe przepisy ochrony środowiska wszystkie równoległe silniki
Twin są stopniowo przekształcane na wtrysk paliwa z gaźników.
2009
Triumph upamiętnia 50. rocznicę Bonneville specjalnym modelem rocznicowym. Zbudowano
tylko 650 motocykli (co odpowiada wyporności oryginalnego Bonneville w 1959 r.).
Triumph wypuszcza swoje najnowsze wcielenie Thunderbirda (jako model 2010),
równoległego Twin krążownika 1600 CC. Jest nazywany motocyklem roku przez kilka
czasopism.
2010
Triumph świętuje 20-lecie fabryki Hinckley.
Cascade Moto Classics w Beaverton w stanie Oregon otrzymuje nagrodę za to że jest ogólnie
najlepszym dilerem ostatnich 15 lat w Ameryce Północnej (1994-2009).
2011
Triumph wypuszcza Tiger 800 i Tiger 800XC, aby konkurować z podwójnymi motocyklami
sportowymi BMW 800.
2012
Triumph przeprojektowuje modele Speedmaster i America, tworząc z nich całkowicie osobne
modele. Rama i silnik są teraz jedynymi wspólnymi elementami.
Triumph Motorcycles świętuje 110 lat ciągłej produkcji motocykli.
2013
Zastępując przestarzały Sprint, producent przywraca nazwę modelu Triumph. Trophy SE ma
3-cylindrowy silnik o pojemności 1215 cm3 i napęd na wał.
2016
Ze względu na rosnące przepisy i ograniczenia rządowe, Triumph zaczyna stopniowo
wycofywać chłodzone powietrzem równoległe bliźniacze silniki i wprowadza dwa nowe
chłodzone wodą równoległe bliźniacze silniki. Pierwsze trzy motocykle z nowymi silnikami
to 900 cm3 Bonneville Street Twin, 1200 cm Bonneville T129 i nowo przeprojektowany
Thruxton o pojemności 1200 cm3. Ostatnie dwa pozostałe motocykle Triumph z silnikami
chłodzonymi powietrzem to Speedmaster i America.
2020 i kolejne lata
Triumph Motorcycles pozostaje ostatnim i jedynym brytyjskim producentem pojazdów na
świecie będą jednocześnie najstarszą firmą nieprzerwanie produkująca motocykle.