2019-07-13

Giacomo Agostini Historia

GIACOMO AGOSTINI: HISTORIA WIELKIEGO MISTRZA Giacomo Agostini (ur. 16 czerwca 1942 r.) Jest włoskim wielokrotnym mistrzem wyścigów motocyklowych Grand Prix. Zyskał on przydomek Ago, z absolutnym rekordem 122 zwycięstw Grand Prix i 15 tytułów Mistrzostw Świata.

Spośród nich 68 zwycięstw i 8 tytułów zdobył w klasie 500cc, pozostałe w klasie 350cc. Wczesna kariera: Agostini urodził się w Brescii w Lombardii. Jego rodzina pochodziła z Lovere, gdzie jego ojciec był zatrudniony w lokalnej radzie miejskiej. Agostini, najstarszy z czterech braci, początkowo musiał wymykać się aby wziąć udział w zawodach, początkowo w wyścigach górskich a następnie w wyścigach drogowych, ponieważ jego ojciec nie pochwalał kariery motocyklowej swojego syna i zrobił by wszystko co w jego mocy, aby przekonać go by on nie ścigał się. Ostatecznie jego ojciec pogodził się z pragnieniami syna a Giacomo Agostini zdobył mistrzostwo Włoch w 1963 roku na pokładzie Morini. Przełomowym momentem dla Ago był moment, gdy zawodnik fabryczny Morini, Tarquinio Provini opuścił zespół, by pojechać dla Benelli. Hrabia Alfonso Morini zatrudnił młodego Agostiniego aby ten startował dla niego. W 1964 roku Agostini wygrał tytuł na motocyklu o pojemności 350cc a także udowodnił swoją klasę, zajmując czwarte miejsce w Grand Prix Włoch na torze Monza. Wyniki te przyciągnęły uwagę hrabiego Domenico Agusta, który podpisał kontrakt z Agostinim, aby ten dołaczył do zespołu hrabiego: MV Agusta jako kolega z drużyny Mike'a Hailwooda. Agostini stoczył następnie trwającą przez cały rok 1965r. walkę o mistrzostwo świata z Jimem Redmanem z zespołu Hondy.

Wydawało się, że miał tytuł w kieszeni, kiedy to prowadząc finałową rundę w Japonii na Suzuki, jego motor zawiódł, a co za tym idzie tytuł przypadł Redmanowi. Pod koniec sezonu 1965, Hailwood opuścił zespól, by dołączyć do teamu Hondy, ponieważ miał już dość pracy dla trudnego charakterem hrabiego Agusta. Agostini stał się najlepszym zawodnikiem MV Agusta, wygrywając dla tej włoskiej fabryki tytuł 500cc siedem lat z rzędu. Siedem razy z rzędu wygrał również tytuł 350cc i 10 turniejów Isle of Man TT. W tym czasie Isle of Man TT i Grand Prix Ulsteru były regularnie zdobywane przez jeźdźców anglojęzycznych (głównie brytyjskich); oprócz sukcesów Agostiniego na TT wygrał on także wyścigi 7 Ulster Grand Prix - był jedynym nie-brytyjskim zawodnikiem który osiągnął taki sam sukces w tych brytyjskich wyścigach motocyklowych - które były w tym czasie dwoma z najtrudniejszych wyścigów motocyklowych na świecie. W 1967 roku walczył z Hailwoodem w trakcie jednego z najbardziej dramatycznych sezonów w historii Grand Prix.

Każdy zawodnik miał na swoim koncie 5 zwycięstw przed rozstrzygającym o mistrzostwie ostatnim wyścigiem sezonu. Ago pokonał rywala i sięgnął po tytuł w decydującym wyścigu. Agostini zaskoczył świat wyścigów kiedy ogłosił że opuści MV Agusta aby jeździć dla Yamaha w sezonie 1974. Podczas swojej pierwszej wycieczki do japońskiej fabryki wygrał prestiżowy Daytona 200, premierowy amerykański wyścig motocykli. Przystąpił do walki o mistrzostwo świata w roku 1974, ale kontuzje i problemy mechaniczne uniemożliwiły mu zdobycie korony 500cc. Agostini nie poddawał się i zdobył tytuł 500cc w 1975 roku. Wtedy to po raz pierwszy maszyna dwusuwowa wygrała klasę pierwszorzędną. Mistrzostwa z 1975 roku byłyby również ostatnim tytułem na świecie dla 33-letniego Włocha. W 1976 r. Jeździł na motocyklach Yamaha i MV w klasie 500cc, ale ścigał się tylko raz w 350cc, aby wygrać w Assen. W trudnym wyścigu Nürburgring wybrał model 500cc MV Agusta i wygrał go, wygrywając jednocześnie ostatni wyścig Grand Prix zarówno dla siebie, marki, jak i ostatni który wygrał motocykl z silnikiem czterosuwowym w klasie 500cc. Odszedł z zawodów motocyklowych, zajmując 6. miejsce w sezonie 1977, w którym ścigał się także w wyścigach wytrzymałościowych 750cc dla Yamahy.

Kariera jako kierowca samochodów wyścigowych: Podobnie jak John Surtees i Mike Hailwood, Agostini ścigał się w samochodach Formuły 1. Brał udział w wyścigach Formuły 1 poza mistrzostwami w 1978 roku. Brał udział w europejskiej serii Formuła 2 w Chevron B42-BMW i British Aurora Formula 1 z własną drużyną i Williams FW06. Skończył karierę w wyścigach samochodowych w 1980 r. Kierownik zespołu: W 1982 roku Agostini powrócił do wyścigów motocyklowych jako kierownik zespołu Marlboro Yamaha. W tej roli zdobył trzy tytuły 500cc z Eddiem Lawsonem i zarządzał wieloma odnoszącymi sukcesy zawodnikami, w tym Graeme Crosby i Kenny Roberts. Pod jego kierownictwem zawodnicy wygrali Daytona Formula 1 (Crosby), 1983 i 1984 Daytona Formula 1 (Roberts) i 1986 Daytona Superbike (Lawson). W latach 1986-1990 zarządzał również zespołem Marlboro Yamaha 250cc z ?rajderami? takimi jak Luca Cadalora, Martin Wimmer i ?lex Crivillé. Od 1992 do 1994 roku pełnił funkcję kierownika zespołu wyścigowego fabryki Cagiva. W roku 1994 Cagiva wycofała się z mistrzostw świata. Ostatni sezon Agostiniego jako kierownika zespołu miał miejsce w 1995 roku, kiedy kierował zespołem Hondy 250cc z Doriano Romboni jako zawodnikiem.